Verhuizen betekende voor mij niet alleen het fysiek verlaten van een locatie, maar ook het afscheid nemen van mijn geliefden.

Gevoelens van verdriet en een diepe melancholie vulde mijn lichaam. Ik verhuis van de multiculturele stad Brussel, de hoofdstad van Europa, naar de kalme weiden van Limburg.

Afscheid nemen van vrienden, familie en kennissen bracht enge vragen met me mee die opdoken in mijn gedachten als donkere wolken. Zal ik ze ooit terug zien? Zouden ze mij in de toekomst vergeten? Zou ik mij wel thuis voelen in mijn nieuwe omgeving?

Een verhuizing kan een ware levensles zijn. Het is een reis vol ontdekkingen. Elke stap is een nieuwe uitdaging en elke ontmoeting biedt een kans op groei. Het is een reis vol met nieuwe ervaringen en persoonlijke ontwikkeling, waarbij het loslaten van je verleden een noodzakelijke les wordt. Het vraagt om moed om op de toekomst te focussen met een optimistisch blik en uit je comfortzone te stappen. Het vraagt om moed om het vertrouwde achter te laten en het onbekende te omarmen. Zo heb ik nieuwe gezichten leren kennen en heb ik mijn best gedaan om mezelf te vinden in een vreemde omgeving. Het was een proces van onafhankelijkheid en emotionele groei waarbij ik sterker, ervarener en zelfzekerder werd met tijd. Uiteindelijk bracht de verhuizing niet alleen een nieuwe omgeving maar ook een nieuwe hoofdstuk in mijn leven. ‘

Thuis’ werd niet meer gedefinieerd door fysieke locaties maar door een gevoel van verbondenheid met geliefden. Herinneringen zijn het enige wat overblijven. Hoewel je fysiek ver weg bent, blijven banden bestaan, stevig verankerd in je hart. Negativiteit en pessimistische gedachten maken het alleen maar erger. Het optimisme kan je helpen om door de donkerste tijden heen te komen. Het is de sleutel om elke uitdaging met een glimlach te bestrijden.