Ik ben opgegroeid in een tweetalig gezin waar ik zowel Nederlands als Engels sprak. Als tiener begon ik me te realiseren dat ik twee vrij verschillende persoonlijkheden had ontwikkeld in beide talen. In het Nederlands, de taal die ik de hele dag door sprak, heb ik een heel extraverte persoonlijkheid. In het Engels, de taal die ik alleen thuis sprak, ben ik meer gereserveerd, stil en serieus. Als een student taalkunde kan ik nu gedeeltelijk verklaren waarom deze verandering in identiteit plaatsvindt bij tweetalige kinderen/tieners.

Vorig jaar slaagde ik erin een kleine enquête uit te voeren om de ervaringen van andere tweetalige studenten in relatie tot hun identiteit te onderzoeken. In deze enquête wezen deelnemers op twee gemeenschappelijke oorzaken.

De eerste is dat de culturele context die verbonden is met de taal een belangrijke rol speelt in hoe iemand zich uitdrukt in die taal. Bijvoorbeeld: Italianen staan erom bekend veel te gesticuleren tijdens het praten.

Daarom kan een tweetalig kind een expressievere persoonlijkheid ontwikkelen in het Italiaans dan in zijn andere moedertaal. Daarnaast speelt niet alleen de culturele context een rol, maar ook de context waarin het kind de taal leerde, zoals met wie of waar.

Tot slot wil ik aanhalen dat dit onderwerp nog redelijk weinig aandacht van onderzoekers krijgt en dat iedereen het leren van talen en de identiteiten die zich daarbij ontwikkelen anders ervaart.

Vertaald door: Micaela Baltussen

Gereviseerd door: Asmae Maataoui