Toen we in het park waren, gewoon voorbij fietsend, was daar plotseling iets, het was wit en klein, ik dacht dat het een kitten was, Aleyna dacht dat het een konijn was.. Het bewoog eigenlijk tussen wat bladeren en toen we dichterbij kwamen om het te aaien, was het helemaal geen kitten, geen konijn... maar gewoon een plastic zak.

Dus we besloten door te fietsen... en daar was het, een klein rood vogeltje, en we gingen weer dichterbij om foto's te maken, en weer was het geen vogel, het was gewoon een rood drinkflesje. Toen stopten we, en we begonnen om ons heen te kijken. We dachten echt dat we omringd waren door de natuur en levende dieren. We begonnen te beseffen dat niets natuurlijk was, het was gewoon afval. We deelden het park niet met dieren, maar met afval en vuilnis.

We vonden een kind dat in het park speelde, maar hij genoot niet van de natuur, wij genoten niet van de natuur. Hoe kunnen we leven in een wereld waar de natuur wordt vervangen door ons eigen afval? Toen kwam een idee kwam in ons op; we zullen dit afval een nieuw leven geven, door nuttige voorwerpen te maken of zelfs kunst.